Grupa ashi-waza to grupa technik nożnych, czyli takich, gdzie do wykonania rzutu w głównej mierze wykorzystuje się pracę nogi lub nóg torego. Zazwyczaj wraz z pracą nóg wykonuje się także pracę rąk, jednakże ich rola jest zwykle pomocnicza (aczkolwiek nie jest zbędna, nierzadko bez pracy rąk rzut byłby niewykonalny).
    Przy większości rzutów nożnych uke podczas upadku wykonuje pad koho-ukemi (do tyłu) lub yoko-ukemi (w bok); w przypadku tego drugiego w znakomitej większości przypadków przy wykonywaniu rzutu na stronę prawą pad wykonuje się na stronę lewą.
    Poniżej prezentujemy opisy oraz filmy instruktażowe omawiające rzuty nożne.

1. Zamiecenie wystawionej nogi (De-ashi-barai)
2. Duże zewnętrzne zagarnięcie (O-soto-gari)
3. Małe zewnętrzne zagarnięcie (Ko-soto-gari)
4. Duże wewnętrzne zagarnięcie (O-uchi-gari)
5. Małe wewnętrzne zagarnięcie (Ko-uchi-gari)
6. Rzut przez zastawienie kostki (Sasae-tsurikomi-ashi)
7. Rzut przez zastawienie kolana (Hiza-guruma)
8. Zamiecenie obu nóg (Okuri-ashi-barai)
9. Małe zewnętrzne zahaczenie (Ko-soto-gake)
10. Rzut przez atak na wewnętrzną stronę uda (Uchi-mata)
11. Rzut przez zastawienie nogą (Ashi-guruma)
12. Rzut przez zagarnięcie kostki (Harai-tsurikomi-ashi)

    De-ashi-barai jest jedną z prostszych technik z grupy rzutów nożnych. Rzut ten jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. De-ashi-barai wykonuje się zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    Do prawidłowego wykonania rzutu de-ashi-barai konieczne jest wychwycenie odpowiedniego momentu w kroku ukego, gdyż zasada tego rzutu opiera się na zagarnięciu nogi partnera w momencie, gdy ten zaczyna przenosić na nogę wykroczną ciężar swojego ciała. Zagarnięcie wykonujemy naszą stopą znajdującą się dokładnie na przeciw wykrocznej nogi ukego, w kierunku od zewnątrz do wewnątrz, ustawiając stopę dolną częścią w kierunku nogi partnera. Wykonanie tego ruchu bez odpowiedniego ustawienia naszej stopy skutkować może uderzeniem naszą kostką w kostkę ukego, co może być bolesne dla obu ćwiczących.
    Dodatkowo, w momencie wykonywania zagarnięcia stopą wykonujemy obrotowy ruch rękami w kierunku przeciwnym do pracy naszej nogi. Praca rąk - przy założeniu wykonywania techniki na prawą stronę, czyli zagarnięcie wykonywane naszą lewą nogą na prawą nogę ukego - polega na pociągnięciu lewą ręką w dół w kierunku naszej lewej nogi, a prawą ręką wpierw do góry, po czym po łuku w ślad za ręką lewą.
    Uke podczas rzutu na stronę prawą upada na swój lewy bok wykonując hidari-yoko-ukemi.

    O-soto-gari jest jednym z najpopularniejszych rzutów należących do grupy rzutów nożnych. Rzut ten jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. O-soto-gari wykonuje się zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    Rzut o-soto-gari polega na zagarnięciu swoją prawą nogą prawej nogi ukego (w przypadku rzutu wykonywanego na stronę lewą odpowiednio swoją lewą nogą lewej nogi ukego). W tym celu - dla rzutu na prawą stronę - musimy podejść bliżej prawego boku ukego, stawiając naszą lewą stopę w jednej linii ze stopami ukego po prawej stronie prawej jego nogi, jednocześnie wychylając partnera w prawo-tył. Wychylamy przeciągając swoją lewą ręką w lewo i lekko w dół, natomiast prawą rękę zginamy i opieramy jej łokieć pod lewą pachą ukego. Podchodzimy do partnera tak blisko, aby klatki piersiowe zetknęły się ze sobą, dzięki czemu mamy pełną kontrolę nad uke, dodatkowo lekko się pochylając, co uniemożliwi partnerowi zastosowanie kontr-rzutu.
    Po prawidłowym ustawieniu względem ukego wykonujemy zamach naszą prawą nogą przemieszczając ją pomiędzy naszą lewą nogą i prawą nogą partnera, następnie odciągając palce naszej stopy wykonujemy zagarnięcie prawej nogi ukego celując naszym mięśniem brzuchatym łydki w mięsień brzuchaty łydki partnera. Brak odciągnięcia palców stopy może spowodować, że uderzymy naszą piętą w piętę ukego, co może być bolesne dla obu ćwiczących.
    Dodatkowo, w momencie wykonywania zagarnięcia wykonujemy rękami ruch w kierunku maty głębiej się pochylając, a zagarniająca stopa powinna zakończyć ruch mniej więcej w poziomie (nie kończymy zagarnięcia zaraz po minięciu nogi ukego, tylko kontynuujemy do osiągnięcia poziomu). Końcowa pozycja tori powinna przypominać ćwiczenie gimnastyczne zwane "jaskółką".
    Uke podczas rzutu upada na plecy wykonując koho-ukemi.

    Ko-soto-gari jest jednym z niedocenianych rzutów należących do grupy rzutów nożnych. Rzut ten jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. Ko-soto-gari wykonuje się zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    Rzut ko-soto-gari polega na zagarnięciu swoją lewą nogą prawej nogi ukego (w przypadku rzutu wykonywanego na stronę lewą odpowiednio swoją prawą nogą lewej nogi ukego). W tym celu - dla rzutu na prawą stronę - musimy stanąć po prawej stronie ukego ustawiając się przodem do jego boku, jednocześnie wychylając partnera w prawo-tył. Wychylamy obciążając swoją lewą ręką prawe ramię ukego w dół, natomiast prawą ręką lekko pchamy partnera w kierunku jego pleców.
    Po prawidłowym ustawieniu względem ukego wykonujemy zamach naszą lewą nogą i ustawiając stopę spodnią (miękką) stroną w kierunku pięty partnera, wykonujemy zagarnięcie prawej nogi ukego. Pozostawienie stopy w naturalnej pozycji (nie ustawiając spodniej strony w kierunku pięty partnera) może spowodować, że uderzymy naszą kostką w piętę ukego, co może być bolesne dla obu ćwiczących.
    Dodatkowo, w momencie wykonywania zagarnięcia praca naszych rąk polega na pociągnięciu lewą ręką w kierunku naszej lewej nogi, natomiast prawą ręką pchamy ukego w kierunku jego pleców i w dół w kierunku maty.
    Uke podczas rzutu upada na bok wykonując yoko-ukemi (lecz pierwotny jego ruch skierowany jest do tyłu).

    O-uchi-gari jest techniką należącą do grupy rzutów nożnych. Rzut ten jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. O-uchi-gari w celu efektownego wykonania wymaga pewnego wyczucia czasu (tzw. timing), podobnie do de-ashi-barai. Rzut ten wykonuje się zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    O-uchi-gari polega na zagarnięciu od wewnątrz swoją prawą nogą lewej nogi ukego (w przypadku rzutu wykonywanego na stronę lewą odpowiednio swoją lewą nogą prawej nogi ukego). W tym celu - dla rzutu na prawą stronę - musimy stanąć pomiędzy stopami partnera (niemalże wewnątrz jego postawy) - pomagając w tym sobie jednoczesnym wychyleniem go do tyłu.
    Prawidłowe ustawienie względem ukego wymaga wykonania lekkiego przysiadu, dzięki czemu zwiększymy sobie zasięg pracy naszej nogi. Naszą prawą nogę przesuwamy pomiędzy nogami ukego za jego lewą piętę, po czym wykonując szeroki łuk w prawo i do tyłu zagarniamy stopę jednocześnie rękami nadal pchając partnera w kierunku maty.
    Uke podczas rzutu upada na plecy wykonując koho-ukemi.

    Ko-uchi-gari jest techniką należącą do grupy rzutów nożnych. Rzut ten jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. Ko-uchi-gari wykonuje się zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    Ko-uchi-gari polega na zagarnięciu od wewnątrz swoją prawą nogą prawej nogi ukego (w przypadku rzutu wykonywanego na stronę lewą odpowiednio swoją lewą nogą lewej nogi ukego). W tym celu - dla rzutu na prawą stronę - musimy stanąć pomiędzy stopami partnera (niemalże wewnątrz jego postawy) - pomagając w tym sobie jednoczesnym wychyleniem go do tyłu.
    Stopę naszej prawej nogi ustawiamy podeszwą w kierunku pięty prawej nogi ukego, po czym przesuwając w kierunku przodu partnera zagarniamy stopę i wybijamy wprzód, jednocześnie rękami nadal pchając partnera w kierunku maty.
    Uke podczas rzutu upada na plecy wykonując koho-ukemi.

    Sasae-tsurikomi-ashi jest techniką należącą do grupy rzutów nożnych. Rzut ten jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. Sasae-tsurikomi-ashi wykonuje się zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    Sasae-tsurikomi-ashi polega na zastawieniu przez tori lewą stopą kostki prawej nogi ukego (w przypadku rzutu wykonywanego na stronę lewą odpowiednio swoją prawą stopą kostki lewej nogi ukego) w momencie, gdy partner zamierza wykonać tą nogą krok do przodu. Dodatkowo, w celu zmuszenia ukego do wykonania kroku oraz w celu wytrącenia go z równowagi wykonujemy ruch tsurikomi (tłumaczony na język polski jako "łowienie", gdyż ruch ten przypomina wyciąganie wędki z wody) polegający na dodatkowym wyciąganiu w górę podczas wykonywania wychylenia.
    Zastawienie kostki musi być połączone z zejściem tori na bok, w stronę przeciwną do zastawionej nogi (dla rzutu na prawą stronę zejście wykonuje się prawą nogą w prawy bok). Uke nie potrafiąc postawić nogi podczas wykonywania kroku traci równowagę, co tori wykorzystuje wykonując rzut poprzez dodatkową pracę rękami.
    Uke podczas rzutu upada wykonując zenpo-kaiten-ukemi.

    Hiza-guruma jest techniką należącą do grupy rzutów nożnych. Rzut ten jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. Hiza-guruma wykonuje się zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    Tłumaczenie nazwy rzutu Hiza-guruma jest bardziej opisowe aniżeli dosłowne. W dosłownym tłumaczeniu rzut ten nazywa się "kolanowe koło", co pomimo, że oddaje sens tej techniki, nie należy do najpiękniejszych tłumaczeń. Dlatego też częściej w języku polskim nazywa się tą technikę "rzutem przez zastawienie kolana".
Hiza-guruma polega na zastawieniu przez tori lewą stopą prawej nogi ukego nieco pod jego kolanem (w przypadku rzutu wykonywanego na stronę lewą odpowiednio swoją prawą stopą pod kolanem lewej nogi ukego) w momencie, gdy partner wykonuje tą nogą krok do przodu. Zastawienie musi nastąpić mniej więcej w połowie zamierzonego kroku ukego. Jednakże aby partner miał miejsce do wykonania kroku, tori musi zejść na bok w stronę przeciwną do zastawionej nogi (dla rzutu na prawą stronę zejście wykonuje się prawą nogą w prawy bok). Wykonanie rzutu musi być poprzedzone wychyleniem - odpowiednio prawo-przód dla rzutu na prawą stronę lub lewo-przód dla rzutu na stronę lewą.
    Uke nie potrafiąc dokończyć wykonania kroku traci równowagę, co tori wykorzystuje wykonując rzut poprzez dodatkową pracę rękami kreśląc nimi jakby półkole - stąd druga część nazwy rzutu: guruma.
    Uke podczas rzutu upada wykonując zenpo-kaiten-ukemi.

    Okuri-ashi-barai jest wariantem prostszej techniki nożnej o nazwie de-ashi-barai. Rzut ten jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. Okuri-ashi-barai wykonuje się zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    Do prawidłowego wykonania rzutu okuri-ashi-barai konieczne jest wychwycenie błędu w kroku ukego polegającego na łączeniu stóp podczas poruszania się krokiem tsugi-ashi w lewo lub prawo. Błąd ten powoduje, iż partner jest najbardziej podatny na zagarnięcie obu nóg, gdyż połączone stopy partnera stanowią jeden punkt podparcia. Zagarnięcie wykonujemy stopą przeciwną do kierunku ruchu - w przypadku rzutu na prawą stronę poruszamy się w prawo (z perspektywy ukego w lewo), a zagarniamy naszą lewą stopą. Zagarnięcie polega na "dogonieniu" prawej nogi partnera, po czym przesunięciu jej do lewej nogi partnera, a kontynuując ruch, ostatecznie zagarnięciu obu nóg ukego. Naszą stopę podczas tego ruchu ustawiamy dolną częścią w kierunku nogi partnera. Wykonanie tego ruchu bez odpowiedniego ustawienia naszej stopy skutkować może uderzeniem naszą kostką w kostkę ukego, co może być bolesne dla obu ćwiczących.
    Dodatkowo, w momencie wykonywania zagarnięcia stopą wykonujemy obrotowy ruch rękami w kierunku przeciwnym do pracy naszej nogi. Praca rąk - przy założeniu wykonywania techniki na prawą stronę, czyli zagarnięcie wykonywane naszą lewą nogą na prawą nogę ukego - polega na pociągnięciu lewą ręką w dół w kierunku naszej lewej nogi, a prawą ręką wpierw do góry, po czym po łuku w ślad za ręką lewą.
    Uke podczas rzutu na stronę prawą upada na swój lewy bok wykonując hidari-yoko-ukemi.

    Ko-soto-gake jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. Klasyczny wariant tego rzutu spotyka się jednakże bardzo rzadko, częściej wykonywany jest wariant z upadkiem torego. Ko-soto-gake należy do grupy rzutów nożnych, wykonuje się go zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    Słowo gake w nazwie tego rzutu oznacza "zahaczenie" lub "zaczepienie" - jest to cecha charakterycztyczna tego rzutu. Ko-soto-gake polega zatem na zahaczeniu nogi torego o nogę ukego. W tym celu - dla rzutu na prawą stronę - tori musi stanąć po prawej stronie ukego ustawiając się przodem do jego boku, jednocześnie wychylając partnera w prawo-tył. Wychylamy obciążając swoją lewą ręką prawe ramię ukego w dół, natomiast prawą ręką lekko pchamy partnera w kierunku jego pleców.
    Po prawidłowym ustawieniu względem ukego tori zahacza swoją lewą nogę o prawą nogę partnera poprzez przełożenie stopy pomiędzy nogami ukego w kierunku przodu partnera.
    Dodatkowo, w momencie wykonywania zahaczenia praca rąk torego polega na pociągnięciu lewą ręką w kierunku swojej lewej nogi, natomiast prawą ręką tori pcha ukego w kierunku jego pleców i w dół w kierunku maty. Zahaczona noga może w tym czasie pociągnąć nogę ukego do przodu.     Uke podczas rzutu upada na bok wykonując yoko-ukemi (lecz pierwotny jego ruch skierowany jest do tyłu).

    Uchi-mata jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. Technika ta niezmiennie pozostaje jednym z rzutów, którymi najczęściej wygrywa się walki. Uchi-mata należy do grupy rzutów nożnych, wykonuje się go zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    Tłumaczenie nazwy tego rzutu jest nieco złożone. Samo słowo mata może oznaczać zarówno "udo" jak i "krocze", natomiast słowo uchi oznacza "wewnątrz" lub "z wnętrza". Połączenie tych dwóch japońskich słów można przetłumaczyć dosłownie jako "wewnętrzne udo" lub w szerszym kontekście "wewnętrzna strona uda". Pozostawienie jednakże takiego wariantu polskiej nazwy nie byłoby do końca właściwe, stąd - wzorując się na sposobie wykonywania tej techniki - można to tłumaczenie rozwinąć do "atak na wewnętrzną stronę uda".
    Istnieje kilka sposobów wykonania techniki uchi-mata. Najprostszym i nabardziej polecanym na początku nauki tego rzutu sposobem jest wykonanie z klasycznego tai-sabaki wprowadzając jedynie małą modyfikację. W przypadku rzutu wykonywanego na prawą stronę wykonanie obrotu ciała musi być zakończone wstawieniem lewej stopy torego nieco bliżej lewej stopy ukego oraz w taki sposób, aby pięta wykonującego techinkę przekroczyła linię śródstopia partnera. W czasie tai-sabaki - które wykonuje się po wychyleniu w kierunku prawo-przód - prawa ręka tori układa się w taki sposób, aby łokieć wbił się pod pachę lewej ręki ukego. Po wykonaniu obrotu ciała prawa noga rzucającego wykonuje zamach w tył, trafiając w wewnętrzną stronę uda lewej nogi partnera i w ten sposób wybija go w górę, a w tym czasie tori rękami przeciąga ukego w kierunku swojej lewej nogi.
    Uke podczas rzutu upada do przodu wykonując zenpo-kaiten-ukemi.

    Ashi-guruma jest techniką należącą do grupy rzutów nożnych. Rzut ten jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. Ashi-guruma wykonuje się zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    Tłumaczenie nazwy rzutu Ashi-guruma jest bardziej opisowe aniżeli dosłowne. W dosłownym tłumaczeniu rzut ten nazywa się "nożne koło" (ashi znaczy "noga" lub "stopa", kuruma oznacza "powóz", ale też "samochód" lub "koło" - i to trzecie tłumaczenie jest właśnie używane w judo), co pomimo, że w pewnym stopniu oddaje sens tej techniki, nie należy do najpiękniejszych tłumaczeń. Dlatego też częściej w języku polskim nazywa się tą technikę "rzutem przez zastawienie nogą".
    Ashi-guruma polega na zastawieniu przez tori prawą swoją nogą obu nóg ukego(w przypadku rzutu wykonywanego na stronę lewą odpowiednio swoją lewą nogą). Jednakże aby partner miał miejsce do wykonania kroku, tori musi zejść na bok wykonując ushiro-tai-sabaki, czyli obrót do tyłu. Wykonanie rzutu musi być poprzedzone wychyleniem - odpowiednio prawo-przód dla rzutu na prawą stronę lub lewo-przód dla rzutu na stronę lewą.
    Uke nie potrafiąc wykonać kolejnego kroku traci równowagę, co tori wykorzystuje wykonując rzut poprzez dodatkową pracę rękami kreśląc nimi jakby półkole - stąd druga część nazwy rzutu: guruma.
    Uke podczas rzutu upada wykonując zenpo-kaiten-ukemi.

    Harai-tsurikomi-ashi jest jedną z trudniejszych technik w judo. Rzut ten jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. Harai-tsurikomi-ashi wykonuje się zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    Harai-tsurikomi-ashi polega na zagarnięciu (harai) przez tori lewą stopą kostki prawej nogi (ashi) ukego (w przypadku rzutu wykonywanego na stronę lewą odpowiednio swoją prawą stopą kostki lewej nogi ukego) w momencie, gdy partner zamierza wykonać tą nogą krok do przodu. Najczęściej rzut ten wykonuje się na cofającym się partnerze, który postanawia zmienić kierunek ruchu; moment zmiany kierunku jest właśnie idealnym momentem wykonania harai-tsurikomi-ashi. Dodatkowo, w celu wytrącenia ukego z równowagi wykonujemy ruch tsurikomi (tłumaczony na język polski jako "łowienie", gdyż ruch ten przypomina wyciąganie wędki z wody) polegający na dodatkowym wyciąganiu w górę podczas wykonywania wychylenia.
    Zagarnięcie kostki musi być połączone z zejściem tori na bok, w stronę przeciwną do zagarnianej nogi (dla rzutu na prawą stronę zejście wykonuje się prawą nogą w prawy bok). Uke nie potrafiąc postawić nogi podczas wykonywania kroku traci równowagę, co tori wykorzystuje wykonując rzut poprzez dodatkową pracę rękami.
    Uke podczas rzutu upada wykonując zenpo-kaiten-ukemi.